ภาษาเกาหลี

ภาษาเกาหลี (한국어 หรือ 조선말, ดูในส่วนชื่อ) เป็นภาษาที่ส่วนใหญ่พูดในประเทศเกาหลีใต้และประเทศเกาหลีเหนือ ซึ่งใช้เป็นภาษาราชการ และมีคนชนเผ่าเกาหลีที่อาศัยอยู่ในประเทศจีนพูดโดยทั่วไป (ในจังหวัดปกครองตนเองชนชาติเกาหลีเหยียนเปียน มณฑลจี๋หลิน ซึ่งมีพรมแดนติดกับเกาหลีเหนือ) ทั่วโลกมีคนพูดภาษาเกาหลี 78 ล้านคน รวมถึงกลุ่มคนในอดีตสหภาพโซเวียต สหรัฐ แคนาดา บราซิล ญี่ปุ่น และเมื่อเร็ว ๆ นี้ก็มีผู้พูดในฟิลิปปินส์ด้วย การจัดตระกูลของภาษาเกาหลีไม่เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไป แต่คนส่วนมากมักจะถือเป็นภาษาเอกเทศ นักภาษาศาสตร์บางคนได้จัดกลุ่มให้อยู่ในตระกูลภาษาอัลไตอิกด้วย ทั้งนี้เนื่องจากภาษาเกาหลีมีวจีวิภาคแบบภาษาคำติดต่อ ส่วนวากยสัมพันธ์หรือโครงสร้างประโยคนั้น เป็นแบบประธาน-กรรม-กริยา (SOV)

ภาษาเกาหลี
한국어 (เกาหลีใต้)
조선말 (เกาหลีเหนือ)
ภาษาเกาหลีในอักษรฮันกึล:
เกาหลีใต้: ฮันกุกออ (ซ้าย)
เกาหลีเหนือ: โชซอนมัล (ขวา)
ออกเสียงเสียงอ่านภาษาเกาหลี: /ha(ː)n.ɡu.ɡʌ/ (เกาหลีใต้)
เสียงอ่านภาษาเกาหลี: /tso.sɔn.mal/ (เกาหลีเหนือ)
ประเทศที่มีการพูดประเทศเกาหลี
ชาติพันธุ์ชาวเกาหลี
จำนวนผู้พูด80.4 ล้านคน  (2020)[1]
ตระกูลภาษาเกาหลีภาษาเกาหลี
รูปแบบก่อนหน้าเกาหลีดั้งเดิมเกาหลีเก่าเกาหลีกลางภาษาเกาหลี
รูปแบบมาตรฐานPyojuneo (เกาหลีใต้)Munhwa’ŏ (เกาหลีเหนือ)
ภาษาถิ่นสำเนียงเกาหลี
ระบบการเขียนฮันกึล / โชซ็อนกึล (อักษรเกาหลี)
อักษรผสม
โรมาจา
อักษรเบรลล์เกาหลี

อดีต:
ฮันจา (อักษรจีน)
สถานภาพทางการ
ภาษาทางการ เกาหลีใต้
 เกาหลีเหนือ
ภาษาชนกลุ่มน้อยที่รับรองใน จีน (จังหวัดปกครองตนเองชนชาติเกาหลี หยันเปียนและอำเภอปกครองตนเองชนชาติเกาหลี ฉางไป๋)
ผู้วางระเบียบสถาบันภาษาเกาหลีแห่งชาติ
(국립국어원 / 國立國語院)The Language Research Institute, Academy of Social Science
(사회과학원 어학연구소)China Korean Language Regulatory Commission
(중국조선어규범위원회 / 中国朝鲜语规范委员会)
รหัสภาษา
ISO 639-1ko
ISO 639-2kor
ISO 639-3kor
นักภาษาศาสตร์kor
Linguasphere45-AAA-a
ประเทศที่มีประชากรที่พูดภาษาเกาหลีเป็นภาษาแม่ (ชุมชนผู้อพยพอยู่ในสีเขียว)
บทความนี้มีสัญลักษณ์สัทอักษรสากล หากระบบของคุณไม่รองรับการแสดงผลที่ถูกต้อง คุณอาจเห็นปรัศนี กล่อง หรือสัญลักษณ์อย่างอื่นแทนที่อักขระยูนิโคด

อักษรเกาหลี เรียกว่าอักษรฮันกึล ใช้แทนเสียงของแต่ละพยางค์ นอกจากนี้ใช้ยังตัวอักขระแบบจีนเรียกว่าอักษรฮันจา ในการเขียนด้วย ในขณะที่คำศัพท์ที่ใช้กันส่วนใหญ่เป็นคำภาษาเกาหลีแท้ โดยที่มีคำศัพท์มากกว่า 50% มาจากภาษาจีนทั้งทางตรงและทางอ้อม